Traditie en toekomst

De druiventeelt overleeft de Tweede Wereldoorlog, maar voor de serrist is het duidelijk dat de goede tijd voorbij is. Toch blijft het aantal serres stijgen en gaat de productie van de tafeldruif opnieuw de hoogte in. Vanaf de jaren 50 zal de binnenlandse markt de concurrentie met buitenlandse druiven voelen. Om de tafeldruif meer bekendheid te geven, gaan de serristen en gemeenten druivenfeesten organiseren.

De uitvoer naar Groot-Brittanië bedraagt maar een tiende van vroeger. Anderzijds groeit de interesse vanuit West-Duitsland. Ondanks concurrentie met het buitenland stijgt het aantal druivenserres in 1961 tot 35.000 verspreid over een tiental gemeenten. De jaarlijkse opbrengst bedraagt 13 miljoen kilo.

Met de invoering van de Euromarkt in 1962 wordt ons land overspoeld met goedkope Zuiderse druiven. De energiecrisissen in 1972 en 1979 verdubbelen de stookolieprijs. De teelt is minder rendabel en in de familiebedrijven ontbreken opvolgers. Van 1970 tot 1980 daalt het aantal serres in de streek van 25.817 naar 10.917.