Film gemaakt door de Amerikaanse missie voor het Marshall plan in Nederland die de laatste nieuwe ontwikkelingen toont op het vlak van machinaal drogen van gras. Hierdoor kan het gras beter en langer worden bewaard voor de winter. Wat opvalt bij deze film is het gebruik van verschillende machines en tractoren bij de oogst en verwerking van het gras. Deze machines waren destijds zeker niet vanzelfsprekend en stellen een voorbeeldfunctie. De mechanisatie van de landbouw was dan ook een belangrijk thema in de Marshallhulp.

De film start met de stelling dat het belangrijk is om gras te drogen, om het zo langer en beter te bewaren. Dit gebeurde meestal handmatig op het veld, maar de film wijst erop dat dit ook machinaal kan, wat veel sneller en efficiënter is.

De boer moet het grasmaaien wanneer het nog jong is, wanneer het de meeste voedingsstoffen bezit. Ondertussen toont de film verschillende beelden van tractoren die met machines het grasmaaien, opladen op de laadwagen en het dan naar de grasdrogerij brengen. Hierop volgt een uitleg over hoe de grasdrogers juist werken. Er zijn drie types.

Het eerste type werkt op basis van een buizensysteem. Het gras wordt op een rek boven twee grote kokers gelegd, waaruit hete lucht komt. De hete lucht komt voort uit een warmtesysteem met buizen, waarbij de onrechtstreekse hitte van een oven wordt afgegeven. Die oven wordt meestal aangedreven op basis van cokes en bevindt zich in een soort kelderruimte.

Het tweede type is de blaasdroger. Hierbij wordt het gras tegen een hoge snelheid doorheen een buizensysteem gejaagd. Die buizen bevatten dan hete lucht om het gras te drogen. In deze machine wordt het gras ook meteen verhakkeld. Hierna komt het in een groter reservoir: de grasdeeltjes die droog genoeg zijn, zijn licht genoeg en verlaten te machine langs boven via de hete lucht. Het gras dat nog niet voldoende droog is verlaat de machine langs onder en moet opnieuw het circuit afleggen tot het droog genoeg is en langs boven naar buiten komt.

Het derde type is de banddroger. Die werkt eveneens op hete lucht. Het verschil is dat het gras via een lopende band doorheen de machine wordt getransporteerd, dat uiteindelijk het gras uitspuwt in de ruimte waar het gras moet worden bewaard.

Voor alle technieken geldt dat het belangrijk is om de juiste warmtetemperatuur te handhaven, teneinde het gras op een zo goed mogelijke en voedzame manier te bewaren. Dat wil zeggen dat de hete lucht ook niet te warm mag zijn, want dan verschroeit het gras.

Het is voor de boer ook interessant om het gras te bewaren in verschillende vormen. De eerste manier is door het gras in pakken te persen, wat de opslag ten goede komt en volgens de film ook nog eens handig is voor gebruik in de stal. Het persen van die pakken gebeurt eveneens machinaal. Andere mogelijkheden zijn: de verwerking tot grasmeel (eveneens machinaal op de boerderij), of tot koekjes voor het vee.

Ten slotte gaat de film nog in op het verkrijgen van de juiste temperatuur van de ovens. Dit kan via cokes, maar ‘sinds kort’ ook met olie. Hierop is heel lang een vrachtwagen van het Amerikaanse oliebedrijf Esso te zien. Olie is erg makkelijk in gebruik doordat het de warmtebron vrij precies weet te regelen en dat het in een aparte tank te bewaren is. Belangrijk volgens de film is het ook omdat het vanaf nu mogelijk maakt om een mobiele grasdroger op het veld te plaatsen, omdat dit niet mogelijk is met een vaste warmtebron, maar wel via een mobiele olietanker.

De film concludeert dat het zo mogelijk wordt om gras op een wetenschappelijke en efficiënte manier te bewaren om het vee in de ‘magere winters’ van voeder te voorzien. Hierop eindigt de film met het logo van Esso dat in beeld blijft staan.