Deze film, gefilmd in Normandië, heeft tot doel de promotie van de introductie van stromend water op de boerderij. Boer Roger is al 2 jaar erg gelukkig sinds hij de keuze voor stromend water heeft gemaakt. De film toont hoe hij tot die beslissing is gekomen door een bezoek aan de boerderij van zijn broer, die voorzien is van alle moderne technieken. Deze productie is Belgisch, met een Nederlandse vertelstem, maar het zou goed kunnen dat de originele film een Franse productie was.

De film begint met beelden van een drukke lokale markt in een klein stadje tijdens de Sint-Janskermis. Op de kermis is ook een tentoonstelling van landbouwmachines en een veemarkt en -keuring. Boeren uit de omgeving komen naar de stad met hun vee en komen met hun hele gezin. Tijdens de film volgen we boer Roger en zijn vrouw Marie en hun kinderen. De vrouw is gelukkig en koopt kleren voor de kinderen op de markt en de kinderen zitten op de paardenmolen. De oudste van de kinderen staat dan weer bij een fietsenwinkel, want hij is gefascineerd door fietsonderdelen. Uiteindelijk is het tijd om naar huis te gaan en toont de film hoe het gezin met een oude auto (model uit de jaren twintig) terug naar de boerderij rijden met een kalf achter opgeladen in de koffer.

Onderweg komen ze een van hun buren tegen die water aan het ophalen is bij een poel, iets wat Roger ook lang heeft moeten doen, maar nu niet meer. Vroeger was er geen stromend water op zijn boerderij en moest alles gebeuren op basis van een enkele poel water. Hierdoor was er niet voldoende water voorhanden om de stallen hygiënisch en proper te houden. De boer moest tweemaal per dag naar de poel met zijn koeien, die dan te veel in een keer dronken. Terwijl moest zijn vrouw in hetzelfde water de kleren van het gezin wassen. De terugkeer met de zwaarbeladen kruiwagen met natte was, vermoeide haar. Daarna moest ze dan nog met haar emmers naar de waterput van de hoeve en daar water halen om de groenten in de moestuin te besproeien.

Op een zekere morgen kreeg de boer een  brief van zijn broer Lucien, die hij ging opzoeken. Hij zwengelt zijn wagen aan [Was niet nieuw meer, en hij dacht erover om een nieuwe te kopen, maar nu was hij vooral blij om te kunnen rijden]. Onderweg keek hij wat de andere boeren deden, en zag daar dat zij gebruik maakten van een waterkanon om hun velden te besproeien. Iets wat veel minder arbeidsintensief is. Die besproeiing zou zelfs hun aardappeloogst hebben gered. Iets verder staat een drinkbak die automatisch op pijl wordt gehouden voor de koeien in de wei, waar ze dus altijd water kunnen drinken dat daarenboven nog eens zuiver is. “Wat een tegenstelling met de vuile poel” zegt de verteller. Een wegwijzer toont ons dat we op de D212 rijden, op 6 kilometer van Goupillières en 26 van Caen. Waarschijnlijk betreft het hier de volgende plek [48°59'30.2"N 0°29'04.8"W]. Daarmee weten we dat de boer uit Normandië komt. Onderweg naar zijn broer komt hij in een dorp dat zwaar te lijden heeft gehad door de Tweede Wereldoorlog. De film toont verschillende beelden van het dorp dat in puin ligt, vooral van de kerk die een bombardement te verduren heeft gehad. “Maar”, zo stelt de vertelstem, “nu maakt het puin plaats voor nieuwe gebouwen.” Inderdaad, de film toont de bouw van verschillende nieuwe woningen.

Roger komt aan bij zijn broers boerderij: de boerderij werd vernietigd tijdens de oorlog, maar was voor de oorlog al een modelhoeve waar meerdere boeren inspiratie kwamen opdoen. Nu, na de schade door de oorlog, werd de hoeve opnieuw opgebouwd met de allernieuwste bouwtechnieken en werd er een moderne boerderij ingericht. Terwijl zijn broer in het dorp is gaat Roger op verkenning op het erf. Daar rijdt een tractor hem voorbij. Hij komt in de moderne stallen waar de koeien staan, zij hebben de nieuwste infrastructuur en een automatische drinkbank.

Doordat er een aansluiting is van een kraantje met stromend water is de stal makkelijk erg hygiënisch te houden. We zien hoe de koeien worden gemelkt met een mechanische melkmachine. Dit zorgt voor meer hygiëne, waardoor de uiers van de koeien niet besmet kunnen raken en het vergemakkelijk het werk van de boer. In het nabijgelegen melkhuis wordt de melk verwerkt, terwijl de mechanische melkmachine wordt gereinigd door het stromende water. Er wordt nogmaals benadrukt dat het melkhuisje erg handig en hygiënisch is ingericht. De boer heeft dit allemaal gedaan nadat hij een artikel in een landbouw tijdschrift had gelezen over het belang van hygiënische melkerij.  De melk wordt gekoeld om de ontwikkeling van microben en verzuring tegen te gaan

In de volgende ruimte zien we de boerin boter maken. De varkensstal, die voorheen een bron van vuiligheid was, is in de nieuwe boerderij ook proper en net. Zelfs de mestbak is praktisch ingericht en makkelijk in gebruik. In de paardenstal staan eveneens automatische drinkbakken. Vervolgens gaat Roger door naar de woongelegenheid van de landarbeiders, waarna we een stalknecht een douche zien nemen. De kamers zijn comfortabel, bemeubeld en voorzien van een wastafel. Terwijl hij naar de keuken stapt denk Roger aan zijn vrouw Marie. Zij zou gelukkig zijn met een dergelijke inrichting. Buiten ziet hij een wentelsproeier die het water als regen laat neerkomen op de gewassen, dat zou aangenaam zijn voor in de moestuin. 

Roger moet naar huis, en de beide broers begroeten elkaar, waarop Roger terug naar huis vertrekt met zijn auto. Hij is nu helemaal overtuigd van de voordelen van stromend water op de boerderij. Lucien zou hem daarbij raad komen geven. Hierop vertrekt Roger, helemaal overtuigd van de modernisering van het erf. Hij wil ook stromend water om het werk te verlichten en de opbrengsten te vergroten en de kwaliteit te verhogen. Roger kan zelfs rekenen op een financiële hulp van het ministerie van Landbouw. Roger denkt na over wat hij allemaal heeft gezien en ziet alleen maar voordelen. ZO zal een koe die kan drinken wanneer ze wil ook veel meer melk produceren. Tijdens het avondmaal met het hele gezin is iedereen erg nieuwsgierig naar wat Roger heeft gezien, maar hij antwoord niet, hij is aan het nadenken. Hij beslist: hij gaat de aankoop van een auto uitstellen en gaat investeren in stromend water. Dat wordt op enthousiasme onthaald: zijn zoon ziet zichzelf al een stortbad nemen, terwijl zijn vrouw haar droom in verwezenlijking ziet gaan: ze krijgt een grote moderne ingerichte keuken met water dat uit de kranen komt en zelfs warm water! Daarnaast zal ze nu ook een wasmachine kunnen plaatsen. Roger gaat de volgende dag de loodgieter contacteren!

De film gaat terug naar de autorit van het begin van de film: inmiddels 2 jaar heeft Roger nu een moderne boerderij, en hoeft hij niet meer water te halen aan de poel. Hij is erg gelukkig met zijn beslissing. Zijn boerderij draait goed, de kwaliteit van de productie is gestegen en veel hygiënischer. Daardoor konden ze nu ook naar de kermis! Zijn vrouw Marie hoeft nu geen afmattend werk meer te doen, en gaat helemaal op in haar dubbele rol van boerin en vrouw des huizes. Roger kan nu trots zijn op zijn boerderij en gezin, hij heeft nu een boerderij die opbrengt en voorzien is van de modernste technieken en installaties. Roger heeft geen zorgen meer zoals vroeger en is gelukkig, want hij is er zeker van dat zijn zoon de boerderij zal verder zetten in de toekomst.

De les die uit dit eenvoudig verhaal moet worden getrokken: de introductie van stromend water op de boerderij schenkt u ook een nieuw leven. De film eindigt met een shot van Roger met zijn zoon op de arm. Samen kijken ze uit op een grazende koe in de wei.