Promotionele documentaire over de druivenstreek in Hoeilaart-Overijse, ter bevordering van de consumptie van Belgische druiven.

In deze film voor kasdruiven wordt, na de inleidende tekst waar uitgelegd wordt dat de film tot stand kwam door samenwerking tussen de Belgische druiventelers en de "Comptoir des Engrais Azotés", eerst wordt de geschiedenis verteld van opkomst van de druiventeelt in de streek van Hoeilaart, Overijse en La Hulpe. Er wordt hulde gebracht aan Felix Sohie die in 1865 op het idee kwam om druiven in broeikassen te telen. Ondertussen zien we een lange opname (de camera draait 360°) van de verschillende serres in de regio. De verteller benadrukt dat druiven een positief effect hebben op de gezondheid. Het station van Groenendaal dient niet alleen als verdeelpunt voor de verdere distributie van de gekweekte druiven, maar zorgt ook voor de aanvoer van meststoffen en brandstoffen.

Een smalspoor loopt tussen de broeikassen en een wagentje met kolen wordt naar een bepaald punt geduwd waar de lading kolen uitgekipt worden.

Daar de wijnranken slechts in het derde jaar na aanplanting vruchten beginnen te dragen, wordt de nog vrije ruimte der broeikassen gebruikt voor de kweek van primeurgroenten (tomaten, komkommer).

Vervolgens wordt getoond hoe de wijnranken besproeid, bemest en geselecteerd worden. Zo worden kwalitatief uitstekende druiven bekomen, waarvan de voedingswaarde en therapeutische eigenschappen zeer hoog worden aangeschreven door de commentator.

Hierna worden de verschillende manieren van verpakking uitgelegd. Eerst zien we de eenvoudige verpakking voor binnenlandse bestemming. Vervolgens wordt de verpakking "model Amerika" getoond. Dit zijn grotere kisten waarin de druiventrossen gerangschikt worden, voorzichtig in papier gewikkeld en rustend op een bed van stro. De kisten worden daarna dichtgespijkerd.

Als laatste worden de manden getoond bestemd voor de uitvoer naar het Verenigd Koninkrijk. Deze vierkante manden worden per zes in een soort krat geplaatst en via de haven van Antwerpen kunnen deze druiven 24 uur later Londen bereiken. In de haven zien we hoe de vakkundige havenarbeiders de druiven inladen.

De kwaliteit van die geëxporteerde druiven wordt vervolgens benadrukt. We zien een gezin aan tafel in een tuin en ondertussen legt de commentator uit dat druiven niet alleen uiterst gezond en voedzaam zijn voor kinderen of bejaarden, maar ook voor volwassenen.

Tot slot maant de commentator aan de Belgen om "Belgische" druiven te kopen. Zo waakt de consument niet alleen over zijn gezondheid, maar ook over het nationale belang.