De dioxinebesmetting in veevoeder die eind mei 1999 bekend raakt, luidt een ware crisis in voor de veredelingssector. Zowel in de varkenshouderij als in de pluimveehouderij worden bedrijven geblokkeerd; de markt en de export raken ontregeld en een groot deel van de productie wordt vernietigd. Boerenbond installeert voor de leden een noodtelefoon om hen in de eerste dagen van de crisis op juridisch en emotioneel vlak bij te staan.

Later worden grote inspanningen gedaan om – in overleg met de regering – een afdoende schaderegeling uit te werken. In zes weken tijd maken de Boerenbondconsulenten een vijfduizendtal individuele schadedossiers op. Om de uitbetaling te bespoedigen, moet actie ondernomen worden. Er worden bijna 20.000 petities aan de koning overhandigd en er is een nationale betoging met 18 deelnemende organisaties. Eind augustus komt de eerste regeling voor de getroffen boeren tot stand, maar een jaar later moet er nog steeds actie gevoerd worden omdat de dioxinevergoedingen uitblijven.

(Bron: Bekken, M. et al., Boerenbond in de kering: Tussen 1990 en 2015, Peter Bruggen et al. (eds.), 2014, Leuven, Boerenbond)