Slechts weinig Belgen waren vertrouwd met de Italiaanse keuken. In ‘L’Economie Culinaire’, het eerste echte ‘Belgische’ kookboek dat in 1861 geschreven werd door Philippe Cauderlier, een meesterkok uit Gent, vallen alle volgende macaronirecepten op: ‘au gratin et jambon’, ‘au jus’ en ‘naturel’. Macaronischotels kregen ook een plaatsje in de eerste editie uit 1927 van ‘Ons Kookboek’, de Vlaamse culinaire bijbel bij uitstek. Macaroni met hesp, met kaas en met eieren waren de enige gerechten van Italiaanse origine. Ook vermicelli werd al gebruikt, vooral in de soep. En ongetwijfeld ook omdat Belgische fabrikanten van deegwaren zoals Soubry, Anco en Remy veel promotie rond dit product voerden. De Belgische macaroni had overigens zo zijn eigen samenstelling. Bechamelsaus en gemalen gruyère waren voor de Belgische huisvrouwen een evidentie. Het gebruik van tomaten en kruiden, zoals in de ‘authentieke’ versie, was veel minder verspreid.