Naarmate de boer meer runderen had, werd de hoeveelheid te verwerken beer alsmaar groter. Het handmatig opscheppen met de beerschepper was dan ook geen optie. De vaste staande beerpomp was dat nog wel, maar had dan weer wel het nadeel dat ze niet verplaatsbaar was. En dat was precies het grote voordeel van de verplaatsbare membraanpompen. Meerdere beerputten konden nu met één pomp worden leeggepompt. De aanvoer- of zuigbuis werd in de beerput gestoken. Onderaan was een open kap aangebracht om te vermijden dat de buis te vlug verstop geraakte, zoals bij dit exemplaar. De grootte van de beerput verschilde natuurlijk, maar vaak waren ze toch enkele meters diep. De aanvoerbuis werd onderaan de pomp aangesloten. De afvoerbuis of persbuis naar de beerton of een ander recipiënt vertrok uit de bovenste helft van de pomp. Dergelijke pompen hebben enorm veel verspreiding gekend. Ze waren dan ook bijna onverwoestbaar, alleen het membraan geraakte nogal vlug versleten. De pompen haalden ook een zeer goed debiet van ongeveer 150 liter per minuut pompen.