Bijen verzamelen stuifmeel, propolis en water, maar vooral nectar die ze - na indikking - opslaan om drachtloze periodes te overbruggen en om in goede gezondheid de winter door te komen. Deze honingvoorraad werd in vroegere tijden door de honingjagers geroofd. Korfimkers zwavelden hun volken dood en oogsten de volledige inhoud van de bijenkorf: was en honing. De eerste voedertoestellen voor bijenvolken stammen uit het midden van de negentiende eeuw. Het zijn toestellen voor het geven van prikkelvoeding (om in het voorjaar de koningin aan te zetten tot eileg), toestellen voor het geven van noodvoeding (b.v. bij drachtloze periodes) en om na de honingoogst het bijenvolk voldoende voedsel te kunnen geven om in goede gezondheid de winter door te komen. De vroegere korfimkers gebruikten voederbakjes van hout of aardewerk. Ze werden met een pen aan de buitenkant vlak onder het vlieggat aan de korf bevestigd, of met een pen aan de binnenkant van de korf opgehangen, of binnen op de bodemplank gezet.