Tijdens de Eerste Wereldoorlog stonden heel wat producten op de bon. De organisatie van de voedselbevoorrading was in handen van het Nationaal Hulp- en Voedingscomité en was onderverdeeld in provinciale, regionale en lokale afdelingen. Dit is een kaart voor het verkrijgen van boter. De boter werd vervaardigd door de Bond der Boterhandelaars en Botervoortbrengers van Brabant. Het was organisatie die erkend was door de Duitse bezetter. De Bond der Boterhandelaars was de enige die officieel boter mocht produceren en verkopen. Ze stond onder strikte controle van de Duitsers. Productievolume en verkoopprijs lagen in principe vast. De Bond der Boterhandelaars en Botervoortbrengers was echter geen groot succes. Vanaf de tweede helft van de oorlog was het Duitse Generaal-Gouvernement genoodzaakt om de boterprijzen verder te verhogen. De officiële boterprijs per kilogram steeg verder tot 7,7 frank in november 1917 en zelfs tot 10,25 frank in september 1918. Op de zwarte markt lagen de prijzen veel hoger. In de winter van 1916-1917 bedroeg de boterprijs in Brussel minstens 16 tot 18 frank per kilogram. In 1917 en 1918 bereikte de boter een astronomisch bedrag van 30 tot 40 frank per kilogram. Het extreem reglementeren van de Duitsers was geen succes. Pas na de oorlog stabiliseerden de boterprijzen. Deze boterkaart is bestemd voor gezinnen en heeft recht op vier rantsoenen. De boter was bestemd voor Goiris, woonachtig in de Schoolstraat 48. De coupons werden afgescheurd telkens een hoeveelheid boter gekocht werd. Hij kreeg zijn rantsoenen volgens de stempels bij winkel 87, een kleinhandelaar op het Gemeenteplein 25 in Jette, dat tegenwoordig Kardinaal Mercierplein heet.