Op 10 januari 2024 werd het jachthoornblazen op Fürst-Pless- en Parforcehoorn door de minister van cultuur Jan Jambon opgenomen op de Inventaris Vlaanderen voor Immaterieel Cultureel Erfgoed. De jachthoorntraditie verbindt een enthousiaste gemeenschap die vastbesloten is om de melodie van de jacht levend te houden in een moderne context.

De jachthoorn is een natuurhoorn en heeft geen ventielen. De Parforce- en Fürst-Plesshoorn behoren tot de Duitse jachthoorntraditie. De Parforcehoorn heeft meestal een langer gebogen ontwerp, terwijl de Fürst-Plesshoorn korter en compacter is. Beide hoorns hebben een specifieke en herkenbare klank. Ze worden gebruikt in de jachtmuziek. Het repertoire van de hoorns bestaat uit 45 internationaal erkende jachtsignalen en verschillende muziekstukken, waarvan er nog steeds nieuwe gecomponeerd worden.

Jachthoornblazen was ooit een aristocratisch ritueel tijdens de jacht. Het gebruik is echter geëvolueerd tot een hedendaagse vrijetijdsbesteding met een brede schare liefhebbers. Het jachthoornblazen is toegankelijk voor liefhebbers van verschillende achtergronden. De muziek van de Parforce- en Fürst-Plesshoorn past niet alleen binnen het jachtgebeuren, maar ook binnen bredere activiteiten waarbij de natuur op de eerste plaats staat. Bij het jachthoornblazen staat de schoonheid van de natuur centraal. Dat wordt bekrachtigd door de muziekklanken en de symboliek erachter.

Aan deze erkenning ging een lang denkproces en grondige analyse van de praktijk vooraf. Dit traject werd begeleid door CEMPER en CAG.

Naast het jachthoornblazen, plaatste de Vlaamse minister van Cultuur plaatst nog twee nieuwe erfgoedelementen op de Inventaris Vlaanderen voor het Immaterieel Erfgoed, nl. handweven en de Mariale Ommegang in Nazareth. Je leest er hier alles over.

Beeld: Bij het jachthoornblazen staat de schoonheid van de natuur centraal. © Jachthoornblazers Horrido.